Müteahhittin fiyat artırımı talebi karşılıksız kalınca siyasetinde gevşekliğinden yüklenici firma işi bıraktı. Ceza evi yeniden ihaleye çıkacak, çıktı, çıkıyor derken aradan aylar yıllar geçti. Kaba inşaat halinde bekleyen binalar çürümeye başladı. Milyonlarca liralık yatırım atıl olarak güneşin ve soğuğun altında adeta cezalandırılıyor. Oysa ceza evi tamamlandığında, etrafına seralar yapılacak ve uygun sebzeler üretilecekti. Fidanlarda meyveler üretilecekti, halkın ürettiği meyve ve sebzeler mahkumlarca bedava paketlenip uygun fiyata piyasaya sürülecekti. Anlaşma sağlanan tekstilcilerin fason işleri yapılacak, ahşap işlemeciliği ve mobilya yapılacak kendi ağacımızı kendimiz değerlendirecektik. Siyaseten birleşemiyoruz, birimizin ak dediğine diğeri kara demek için fırsat gözetliyor. Bırakın değişik partilerin Domaniç menfaati konusunda tek yumruk olmasını aynı parti içinde bile ayrışmakta üstümüze yok. Bir iş olsun diyen birkaç kişinin sesi çıkmıyor. Olmasın diyenler adeta naralar atıyor. Olsa iyi olur ama ben karışmam diyen çoğunluk. Domaniç’ten bir şey olmaz türküleri söylüyor. Domaniç için ben ne yapabilirim diyen kaç kişi var acaba…...